Deze week was ik op bezoek bij een architect. Hij bouwde zijn eigen huis. En dan is het oppassen geblazen. Want de bouw kent 2 problemen, vocht en de architect.
Om zijn huis te inspecteren moest ik hink-stap-springend door zijn tuin om de hondendrollen te kunnen ontwijken. Tiek heeft sowieso problemen met geuren, laat staan van doorgedroldraaide honden. Twee kuiten bijters deden waar ze goed in waren, kuitenbijten en schijten, gadver de gadver.” Ja die honden lopen hier graag in de tuin” “Ik zit liever binnen” riposteerde ik. De man woonde in een caravan met zijn 2 honden, pasgeboren baby en zijn mooie vrouw. Bij hondenbezitters drink ik de koffie zonder koekje. Je weet tenslotte nooit of de snuit van de hond zich reeds in het koekje heeft gedrukt. Het snuitje was guitig en rond , net zoals de baby. “ De eerste 6 weken waren een ramp” zei de vrouw. Ik wilde nog zeggen “Oh u kent uW man pas 6 weken.” Het ging echter over hun baby’tje.” Het was een huilbaby” zei de moeder. Tiek dacht… ik zou ook minstens 6 weken huilen wanneer ik wist dat deze man voor altijd mijn vader zou zijn. “Maar daar heb ik snel wat op gevonden” zei de architect. ” Wat dan?” vroeg ik, het ergste vermoedend. ”Ik heb hem iedere avond uit zijn bedje gehaald, en hier tegenover in de bouwkeet gelegd” zei hij gedecideerd. ”En na 5 nachten was ie stil” Hufter dacht ik. Welke onbenul legt zijn kindje in een bouwkeet. Wat een ontaarde vader. Iedereen die auto wil rijden moet een rijbewijs halen, iedereen die kinderen wil krijgen, kan zo weg rijden. Ik probeerde zijn gedrag te rechtvaardigen en trachtte met een grapje de ongemakkelijke stilte te breken. ”Ach bij de aanblik van posters van blote tieten wordt elke man in een bouwkeet stil” grapte ik. Er werd niet gelachen. We liepen naar buiten. Daar begonnen de honden onbedaarlijk te blaffen.
De architect pakte een halsband uit de schuur en bond deze de poepfabrieken om.
Vrijwel direct waren de honden stil.” Zo dat werkt goed” zei ik. ”Ja nou en of , dat zijn, antiblaf hondenriemen” zei de architect “ die komen uit Duitsland” waarom verbaasde me dat niet.” Waar kun je die kopen” vroeg ik.” Oh… u heeft ook een hond ?” vroeg de architect.
“Nee…ik ben getrouwd” zei ik.
Tiek.