April 2005.
Greatest Tits, met deze titel moet ik mijn web-log hoog op de Google lijst krijgen.
Als ik aan Greatest Tits denk, zie ik mij weer staan als 15 jarige jongen op de
kermis van Antwerpen. Tiek avant le lettre, fietste op z’n 15 de met een vriendje naar Parijs.
Antwerpen als tussenstop. Wij naar de kermis. Met grote letters op een kraampje.
“Komt dat zien, de vrouw met de grootste borsten ter wereld !”.
Wij naar binnen. Zit daar een vrouw van meer dan zestig winters oud.
Kermis jurkje en met haar handen om haar gigantische boezem. Twee puistenkoppen kijken haar koeiig aan.
“Tja die zijn wel groot” zei mijn vriendje.
“Geef Beppie een fooi, want werken met zo’n boezem is niet mogelijk” stond er op een bordje.
Barmhartig graaide ik een franc uit mijn zak.
Ik gaf haar de munt. Dat had ik beter niet kunnen doen. Zij pakte het met
beide handen aan. En liet haar borsten los.
Een vloedgolf borsten overspoelde de kraam !! Ik zag alleen nog maar borsten
borsten en nog eens borsten.
Ik wilde vluchte, maar er was geen plaats om te rennen.
Zwemmend bereikte ik ternauwenood de uitgang, wat een gigantische borsten !
Sindsdien beheers ik de …borstcrawl.
Juli 1978
Greatest Tits moet natuurlijk greatest hits zijn.
The Smashing Pumpkins, ooit door popcritici als beste band ter wereld beoordeeld.
Wat een prachtmuziek,wat een hemels kabaal. Zij hadden als één van de weinige
bands de moed te stoppen op hun hoogtepunt. Dat afscheid zag Tiek in Ahoy.
Meesterlijk ! Het hardste concert ever..
Ook indrukwekkend is de biografie van Otto Frank. Deze las ik in één zucht uit.
Altijd intrigeerde het mij hoe je kunt leven na Auschwitz. Zonder je vermoorde
vrouw en twee dochters. Zijn leven stond in het teken van het dagboek van zijn dochter, al even indrukwekkend geschreven door een 15 jarig meisje.
Hij predikte verdraagzaamheid en tolerantie. Nooit hebben mensen hem kunnen
betrappen op begrijpbare haat.
Ook ontroerend is het boek over de ontvoering van Arjan Erkel. Hij was uitgezonden
door Artsen zonder Grenzen. Zeshonderdzeven dagen heeft hij gevangen gezeten.
Vaak uitzichtloos, altijd sterk en met mededogen voor zijn ontvoerders.
Prachtige mensen waar Tiek een hoop van kan leren. Net zoals het spotje in de sterreclames.
Wees niet snel kwaad, tel tot tien ,veroordeel niet te snel. Want wat hebben we vaak een
kort lontje.
Dus Tiek, kijkt wat vaker in de spiegel.
Zo ook gisteravond, voor het naar bed gaan.
Ik kleedde me uit, en keek in de spiegel.
En inderdaad… Tiek wat heb jij een kort lontje.
Tiek
15 jaar geleden geschreven, de lontjes zijn nog korter geworden.
En Tiek moet nog liever, behulpzamer, verdraagzamer en meer rust in zijn reet krijgen.