Vaak heb ik afspraken in bouwketen.
Hier wacht mij, telkens weder, een warm onthaal met koffie en kantineklets.
Ook nu weer schoten de onderwerpen door elkaar heen het weer, auto’s , vrouwen, magneten over alles wordt in bouwketen gesproken.
Meestal maakt het niet uit, of Tiek deelgenoot is van de gesprekken.
Onverdroten kabbelen de gesprekken zich voort.
Duizenden gesprekkenheb ik gevoerd. Handig manoeuvreer ik mezelf meningloos door de koffietafel.
Uitgesproken ben ik privé. Kleurloos bij klanten. De ene keer ben ik voor Feyenoord
de andere keer hou ik van voetbal. Mijn oude baas leerde mij ooit: Praat nooit over het geloof, politiek en voetbal.
Dit advies volg ik al jaren.
Maar dan komt er plots een chauffeur binnen gelopen. Hij schuift aan. En pakt direkt zijn portemonnee en haalt daaruit een foto. ”Kaik hier” zegt hij Rotterdams. “Ikke met Franssie”
De foto gaat rond. Ik ben als laatste aan de beurt. Ik zie aan de reacties van anderen dat deze foto niet iets is om trots op te zijn. “Ja joh, ik was met main dochterh een stukkie an het rije, toen se sij. Pa kan je nie effe langs Fijnaart rije ?
Het duurde nog vier blikken alvorens ik de foto in handen kreeg.
“Hai kwam so naar buitte lope” zei de chauffeur steeds enthousiaster.
Eindelijk kon Tiek een blik werpen op de foto van de chauffeur.
Zoveel treurigheid op één foto had ik zelden gezien.
Daar stond de chauffeur met zijn dochter op de foto mét Frans Bauer.
Frans Bauer met een kermisblouse voor een kermishek met op de achtergrondeen kermisvilla.
”En aardig dattie was” ”Je kon so met ehm proaten” zei de chauffeur.
“Zo “probeerde ik aardig te zijn. Dus je hebt een “Meet en Greet gehad ?
“Greet ? nee” zei de chauffeur onverstoord. ”Zijn vrouw heet Mariska”.
Tiek.
Toch moet ook ik bekennen ooit eens gepost te hebben voor het huis van een artiest.
Het is meer dan 38 jaar geleden. Mick Jagger was bezig met de opname van een solo album. Dit werd in de Wisseloord Studio te Hilversum opgenomen.
Ik had reeds een foto van iemand gezien die uitgebreid met Mick op de foto was geweest.
Hij vertelde me dat Mick Jagger een huis huurde naast het hotel Jan Tabac in Bussum.
Daar stond ik de volgende morgen om 9.00 uur op de stoep. Wachten, wachten en nog eens wachten.Tot laat in de middag geen lip gezien. Ik schoot een schoonmaakster aan en vroeg haar of Mick Jagger inderdaad logeerde in het huis van Jan Tabac. Ze vertelde dat dit klopte maar dat hij de vorige avond naar Amerika was vertrokken.
Ik koesterde de gedachten dat mijn grote jeugdidool de avond hiervoor door deze straat had gelopen. Misschien is het goed geweest. Zo blijft de mythe van Tiek voor Mick in stand.