Als rasechte Lowlander naar Pink Pop. Dat vereist de juiste instelling.
Pink Pop is tenslotte een slap aftreksel van een festival. Toch maar vol goede moed naar limboland.
Onderweg me ontdaan van mijn familiekwaal. Clifhanger avant la lettre..
Na auto trein en bus heeft Tiek zijn portie openbaar gehoor wel gehad.
Als nieuwe haringen in een ton, tussen allemaal lowlands meisjes is zelfs voor Tiek iets te veel.
De dag begon uitstekend met hapklare brokken van de Living Things. Daarna schreeuwde Skin de ongeuit haar vage lijf.
De onmeetbare leegte begon met Keane en zelfs Bluf. Wat een slaapverwekkende trut muziek is dat. Deunende deuntjes van middel of the dood muziek.
Met mijn handen op mijn heupen maar mijn hoofd al bij het frituur.
Want troost was er te vinden. Wij vonden het in poffertjes met een wrap, afgeblust met een frikandel op een bedje van mayo en uien.
Hierna verwachtingsvol naar de Editors. Prachtige muziek van een zangen met klote in zijn keel.
Voor vriend D. moest het hoogtepunt nog komen. Hij had een date met zijn oude jeugdliefde, Morrisey de zanger van de Smiths. Voor het eerst in 20 jaar weer eens in Nederland. Meezingen verried direct je leeftijd.
Op 3 voor 12 de muzieksite van de VPRO beloonde dit concert met een 9,5 Tiek zag dat het goed was.
Hierna langzaam loungend op het gras van de renbaan. Wachten op wat komen gaat.
Keizerlijke klanken van Franz Ferdinand, hiermee brak een oorlog aan. En dan de topact.
De Red Hot Chill Peppers. Het is hun naar het hoofd gestegen. Zouden ze er wakker van liggen dat ik het overschatte muzikanten vind. Enigszins potsierlijk is het wel..
Einde festival.
Na een nacht slapen op een bank (waar klagen die daklozen over..) reden we terug naar huis.
Ook nu weer oprispingen van mijn familiekwaal.
Maar zoals altijd wanneer de nood hoog is is van de Valk dichtbij.
Van al dat toilet bezoek van Tiek is de snavel des vogels inmiddels krom gaan staan.
Zo toog ik naar richting toiletté, hierbij vriend D. in vertwijfeling achterlatend.
Bij terugkomst vertelde ik hem dat ik zo mijn kakadressen heb.
Dit inspi=reerde hem om maar met een Michelingids te komen voor openbare toiletten.
Tiek bezoekt en poept met onder zijn arm een opschrijfboek.
Hierbij zijn parkeergelegenheid, dikte papier, beenruimte en handenwascomfort doorslaggevend voor een positieve waardering.
En jaarlijks roept Tiek een winnaar uit.
Uiteraard wordt de winnaar beloond met de “bruine ster”
Tiek
i