Ik keek haar aan in de spiegel en dacht aan 50 tinten grijs.
Zij streelde door mijn haar en dacht ook aan 50 tinten grijs.
Voor haar wat logischer aangezien zij mij vandaag zou gaan knippen.
Ze zou mij gaan snijden, want dat is het Duitse woord voor knippen, het leek dan ook meer op snijden dan op knippen. Maar er was geen weg terug. De kappers in Nederland zijn gesloten en om enigszins fatsoenlijk de kerst in te gaan besloot ik naar een Oostenrijkse kapper te gaan.Op een groot bord hing de aankondiging dat we hier met een wereldkampioen knippen te maken hadden.
Tiek houdt van wereldkampioenen, beter kun je het niet krijgen.
Dat zullen we nog wel eens zien..
Het arme schaap begon aan een ondoenlijke klus. Tijdens het snijden vertelde ze me dat ze iedere dag 6 dagen in de week van 9.00 uur tot 19.00 uur aan het werk was. Ze was geen wereldkampioen dat bleek al snel.
Ik troostte me met de gedachte dat ze veel ervaring had.
Het knippen zelf duurde 4 minuten, het op-föhnen van mij haar ca. 40 minuten.
Dat schijnt onder Oostenrijkers erg modern te zijn. Kuifje in Oostenrijk.
Ik had haar toch duidelijke instructies meegegeven, in het Duits weliswaar.
Maar door een spaakverwarring zag ik eruit,na een klein uur snijden, als een Oostenrijkse Slager-zanger.
Spaakverwarring…daarin loopt een afspraak mis door de verkeerde uitspraak in een vreemde taal.
Met een lok alsof deze uit een slagroomspuit kwam liep ik bij de friseur naar buiten.
Elk nadeel heeft zijn voorkeur. Ineens keken nu wel alle Oostenrijkse Mädels naar mij, ik was er één van hun..
Tiek
