Het was me het weekje wel.
Maandag in de krant en zaterdag in de tennisfinale.
Ik heb ze gehad mijn 15 minutes of fame.
Popart kunstenaar Andy Warhol heeft het ooit
gezegd. Iedereen op deze aardkloot zal eens zijn
15 minutes of fame hebben.Even beroemd.
Zonder dat ik zelf ook maar iets van heb gezien word ik
door iedereen in winkels en op straat herkend
Je staat in de krant. Ik heb je foto gezien in de krant.
Joop Glimmervenend loop ik rond. Met mijn hoofd in de wolken en mijn
benen 10 cm bungelend boven de grond.
Ik word zelfs een tikje hautain en kijk meelijwekkend naar het gepeupel op straat.
Dus zo voelt het als je beroemd bent.
Het bevalt me wel. Ik heb er aanleg voor.
Toch ’s avonds maar eens kijken in de krant.
Een beetje teleurgesteld moet ik de voorkant overslaan.
En dan daar staat het, bij het “buurtnieuws”: “Gezellig pleinfeest in de metaalbuurt”.
Ik kijk naar de foto. Daar staat Tiek klungelend met zijn buurvrouwen zaklopend in de zeskamp.
Wat rest is schaamte.
In ieder geval heb ik ze gehad.
Mijn 15 minutes of SHAME..
Tiek.